Domaniç’in iki büyük etkinliği var. Biri Kayıların Domaniç’e geldiği gün yaptıkları bahar şenlikleri ve güreşler, diğeri Hayme Anamızı Anma ve Göç Şenlikleri. Bir de bir türlü yapamadığımız 5 Eylül Domaniç’in Düşman İşgalinden Kurtuluşu!
Domaniçliler her iki törene de aşırı ilgi gösteriyor, destek oluyor.
Ancak son yıllarda devlet desteği almak bir yana, köstek bile olunan bu iki etkinliğimizden güreşlerimiz zoraki yapılıyor, bütçesi günden güne kısılan Hayme Ana Törenlerimizde Kütahya’nın güvenlik tedbirleri kisvesi altında halkımız geldiğine pişman ediliyor. Zaman zaman iptal edilme durumuna bile geldiğimiz oldu!
Ekonomik kriz var veya geliyor diyenlerin hain ilan edildiği günlerden, ucuzluk kuyruğu, askıda ekmek, askıda faturalara kadar gittik. Birkaç yıl önce de her kesim veya her kurum için geçerli olmayan KHK kararları ile tasarruf tedbirleri açıklandı. Son yıllarda giderek organizasyonu zorlaşan, altından kalkması kolay olmayan tarihi Domaniç güreşleri de Hayme Ana Törenleri gibi küçüldükçe küçüldü.
Mesela tasarruf tedbirlerinden dolayı bu yıl belediye temizlik işleri için verilen on on beş kadın çalışan sadece Çukurca beldemize verilirken Domaniç Belediyesine yine verilemedi! Az sayıda çalışan ve tüm kesintilere rağmen Domaniç Belediyesi en alttan en üste aylardır hummalı bir çalışma yürüterek, tamamen kendi imkânları ve Ağa’nın çalışmaları ile rekor yardımlar topladı ve müthiş bir organizasyon gerçekleştirdi.
Yıllardır pazarcı bulmakta zorlandığımız Ebe Çamlığı Pazar Alanı’na rekor pazarcı talebi oldu. Esnaf ve iş insanlarımız rekor düzeyde maddi kaynak akışı sağladı. İkili ilişkiler ile ağasından belediye başkanına herkes müthiş paralar bulup, eskiden alınan desteklerin kuruşunun alınamadığı halde iyi bir organizasyon gerçekleştirdi. Kütahya Belediyesi bile Domaniç’e destek verdi. Oysa eskiden billboardlara asılan reklamlar için bize, yani Domaniç’e, fatura kesildiğini gördük. Bu gibi organizasyonlarda her zaman yanımızda olan Bursa, bu yıl tam destek ile çoğu sorunumuzu çözdü. Özel güvenlik sayesinde güreş alanında her yıl yaşanan kargaşalar bu yıl hiç olmadı. Yer kavgalarının yapıldığı protokol alanı bile bu yıl kavgasız gürültüsüzdü.
Bizi üzen ve eleştirebilecek en önemli konu konser akşamı yaşandı. İstiklal Marşımız okunurken birileri ayağa kalkmadı! Önce engelli veya yaşlılar zannettik ama yanlarına varınca genç olduklarını fark edip “Utanmıyor musunuz?” dedik. Dedik ama aval aval suratıma baktılar. Zaten o gürültüde benim kısık sesimi duymalarına da imkân yoktu ama hâl ve hareketlerimden anlamış olmaları lazımdı. Biliyoruz! Bu topraklarda maalesef Atatürk ve İstiklal Marşımıza karşı olan bir kitle var. Eskiden korkudan zoraki ayağa kalkarlardı, artık çekinmeden saygısızca oturuyorlar. Dini sebep göstereceklerini de zannetmiyorum; öyle olsa konsere de gelmemeleri gerekirdi. Ne diyorlar İstiklal Marşı okunacağı zaman: “Şehit ve gazilerimiz için…” İnsan üzerinde yaşadığı vatan toprağı için kanını dökenlere saygı duymuyorsa daha ne yapılabilir ki!
Güreşler nasıldı derseniz; açıkçası anladığım bir şey değil. Ama organizasyon oldukça iyiydi. Hayme Ana Törenleri bu yıl her nedense biraz gizlilikle hallediliyor gibi. Bir bilgi veren yok! Ama edindiğimiz bilgilere göre, ilk defa bu yıl törenler akşam yapılacakmış ve güzel sürprizler olacakmış!
Domaniç için bir şeyler yapan herkese canı gönülden teşekkürler!