Milliyetçilik nedir?
Bozkurt işareti yapıp, “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” demek mi, yoksa “Irmağının akışına” marşları söylemek mi?
Bıyıklar mı anlatıyor bizim milliyetçiliğimizi?

Dindarlık nedir?
Sakalı uzatıp yakasız gömlek giyerek sokakta elde tesbih çekmek mi, yoksa üç aylarda oruç tutup bu yılın mahsulüyle hacca, umreye gitmek mi?

Atatürkçülük nedir?
Milli bayramlarda anıt önünde saygı duruşunda bulunmak, kahve köşelerinde bilgiç bilgiç konuşmak, cahillere hakaret yağdırmak mı?
Yoksa “Atatürk şunu demiş, bunu yapmış”larla gururlanıp övünmek mi?

Gelin bir anlığına tüm inançlarımızı bir kenara bırakalım.
Özellikle sonbaharda Ertuğrul’un Tefekkür Tepesi’ne çıkıp Domaniç’i seyredelim!

Benim bir şiirim var, ara sıra paylaşıyorum:
“GÖRMEK İÇİN CENNETİ, BEKLEME HİÇ ÖLMEYİ,
GEL GÖR GEZ DE MEMLEKETİ, ÖLMEDEN GÖR DOMANİÇ’İ.”

Şükürler olsun, cennet gibi bir memlekette yaşıyoruz.
38 köyümüzün içinden, kıyısından mutlaka akan bir deresi, kendine has güzellikleri var.
İlçemiz, bir imparatorluğu kuran kahramanların yaşadığı bir ilçe… Tarihi değeri var, doğal güzelliği var.
Bugün olmasa da, günden güne artan tanıtımlarıyla doğa turizmine ve doğal yaşama namzet bir ilçe.

Pandemi yalanında bozulan dengemiz, yeniden ayarlarına dönmeye başladı.
Her köyde gençler köylerine güzellik katmaya başladı.
Köyüne park yapan, mahallesinde temizlik yapan, sosyal etkinlik düzenleyenlerin sayısı artıyor.

MİLLİYETÇİ İNSAN, yaşadığı yere değer katan insandır.
DİNDAR İNSAN, yaşadığı yeri temiz tutan insandır.
ATATÜRKÇÜ İNSAN, yaşadığı yere yenilik katan insandır.

Yan gelip yatarak milliyetçilik de olmaz, dindarlık da.
Slogan üretenler, eksik gedik arayanlar,
“Belediye temizlesin, muhtar yapsın, devlet bana baksın” diyen asalaklardan ne köy olur ne kasaba!
Olsa olsa iki tekerlekli bisikletin patlak arka lastiği olurlar; işi yavaşlatır, moral bozarlar.

Bu yıl Domaniç’te yüzlerce inşaat yapılıyor.
Marketlerimiz ciro rekorları kırıyor.
Tüm kahvelerimiz akşamları dolu; insanlarımız tekrar bir araya gelip sohbet ediyor.
Daha da güzeli, kahvelere insanlarımız ailecek geliyor.
Bu eski bir Türk geleneğidir: Toya ailecek gidilir.

Geçtiğimiz günlerde Halk TV’nin program yapımcısı Serhan Asker’in ilçemizde yaptığı Görkemli Hatıralar programının akşamında, gazetemizi tur şirketleri aramaya başladı.
“Otel var mı? Yemek için nereye gidebiliriz?” diye sordular.
Tanıtım programımızı yapan kanal reyting rekoru kırmış.
Ama biz, bizi arayanlara tarif edecek otel bulamadık; restoranlarımızın yetersiz olduğunu söyledik.

Oysa 19 yıldır bu köşede, “Domaniç’in kurtuluşu tarihtir, doğadır, tarımdır.” diyorduk.

Domaniç’te dolu dolu geçen bu yıldan sonra inşallah daha da güzel günler bizi bekliyor.
Yeter ki dindarlığımızı da, milliyetçiliğimizi de memleket için kullanalım!