Ramazan ayı derken bayram bile geldi geçti. Ramazan ayını ve bayramı geride bıraktık, uğurladık.

Her zaman der büyüklerimiz, "Nerde o eski bayramlar". Gerçekten de öyle. 'Nerde o eski bayramlar'. Globalleşen dünya, ekonomik sıkıntılar, kültürel erozyon ve göç her birimize eski bayramları aratmakta muhakkak.

Ama öyle bir şey var ki, sizlerle paylaşmak istedim bu haftaki yazımda. Her ne kadar eski bayram tadında da olmasa günümüz bayramları, güzel ilçem Domaniç'in güzel insanları eski bayramları aratmamak adına örf adet ve kültürünü yaşama gayreti ile meşguliyet İçerisindeler.

İşte Domaniç insanının bu gayreti taktire şayan. Bayram namazından sonraki bayramlaşma, yemek ikramları, bayrama ayrı bir anlam katıyor ve kültürüne sahip çıkan bir ve beraber olan bir Domaniç izliyorsunuz her bayram. İlçemiz ve köyleri doğduğu yeri unutmayan baba ocağında bayram geçiren insanlarımız ile dolup taşıyor.

İşte bu güzellik ve  güzel mücadele Domaniç'i daha bir güzel kılıyor. Sen ne güzel bir ilçesin umudumun ilçesi. İyiki bu ilçede yaşıyorum. İyiki Domaniçliyiz. Velhasılı kelam Rabbim bizleri bir ve beraber olarak kurban bayramına ve daha nice bayramlara ulaştırsın inşallah.

İyiki Domaniçliyiz ve Domaniçliyim demişken; Öncelikle; açıldığı günden beridir takip etmeye çalıştığım, Yazı İşleri Müdürlüğünü yapma fırsatı nasip olan ve 2002 den bu güne Yazılarımla destek olmaya Çalıştığım, bana bu fırsatı sunan Domaniç Gazetesine sizlerin huzurunda teşekkür ediyorum.

10 Nisan 1995 tarihinde çıktığı  yola tavizsiz ve cesur bir şekilde devam eden, halkın ve haklının yanında olan, doğru ve dürüst habercilik ilkesinden hiç şaşmayan, Domaniç halkının duygularına tercüman olan,  büyük hedeflerle yoluna devam eden Domaniç Gazetesi’ni tebrik ediyor, başarılarının devamını diliyorum. İyiki Domaniç Gazetemiz var. Abone olarak destek olan siz değerli okurlarımıza çok teşekkür ediyorum. Minnettarız.

Her bir birey gibi, benimde sosyal bir hayatım ve dünya görüşüm var. Bu anlamda Domaniç Gazetesindeki yazılarımı hiç bir zaman, siyasi görüşüme göre kaleme almadım. A, B, C partisi ayrımı yapmadan, hakaret kültüründen uzak bir şekilde, Domaniç'e zarar verenlerin karşısında olup, bu cennet ilçeye katkı sağlayan her kesimi alkışlamaktan geri durmadım.  Yeri geldi taraf, yeri geldi yandaş oldum bazılarına göre. Çünkü eleştiri Kültüründen uzak olan siyasilerimiz yüksek ateşlerinin kurbanı oldular hep. Ben ise hep Domaniçlilik hukukuna riayet ettim.  Kendim için değil, her zaman Domaniç için, Domaniç’in ilerlemesi ve sorunlarından kurtulması için yazdım. Yazmaya da devam edeceğim.

Gazete sayfalarında okurlarım ile buluşmalarımda hep yukarıda arz ettiğim konuları paylaşmaya, aklımın, bilgimin ve tecrübemin bana verdiği ilhamla sizlerle bir arada olmaya çalıştım. Aslında beni en iyi anlayacak olanlar yazılarımı gazetede ve sosyal medyada yakından takip eden siz değerli okuyucularımdır.

İyiki de yazmışım. İyiki de Domaniç demişim. İyiki de Domaniçliyim. İyiki de Domaniç için hayallerimi dillendirmişim. Hayal edip yazdığım yazıların bir bir muhatap alınması ve bir tık ilerisi olarak siyasilerimizin vaatten ziyade, hizmete dönüştürmesini görmek beni mutlu ediyor Domaniç adına.

Yazıma son verirken, "Her bir fert, Milleti. Millet ise Devleti oluşturur". Diyen ve 10 Nisan 1919 yılında, Ermeni işbirlikçilerinin kirli tezgah ve iftiraları neticesinde idam edilen Boğazlıyan Kaymakamı milli Şehit Kemal Bey'i de rahmet ile anıyorum. Bir ve beraber Domaniçli olarak kalın sağlıcakla.